กระทรวงการต่างประเทศไต้หวัน สาธารณรัฐจีน ได้ริเริ่มดำเนินการความร่วมมือกับสถานีโทรทัศน์ของฟิลิปปินส์, เวียดนาม, อินเดีย และไทย ผลิตรายการเฉพาะกิจที่มีชื่อว่า “Embracing Taiwan” ทีมงานผู้ผลิตรายการส่วนใหญ่เคยทำรายการท่องเที่ยวแนะนำไต้หวันมาก่อน แต่ในระหว่างการถ่ายทำครั้งนี้ พวกเขากลับพบว่าไต้หวันไม่ได้มีเพียงอาคารไทเป 101, พิพิธภัณฑ์พระราชวังแห่งชาติกู้กง และตลาดไนท์มาร์เก็ตเท่านั้น แต่ยังมีเทคโนโลยีอัจฉริยะไฮเทคสุดล้ำ สภาพแวดล้อมสำหรับการศึกษาต่ออันเป็นเลิศและเป็นมิตร
เวิร์กชอปงานหัตถกรรมมีให้เห็นอย่างดาษดื่นมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นตามห้างสรรพสินค้าหรือตลาดนัดต่างๆ จะเห็นบรรดามืออาชีพเปิดคอร์สสอนงานหัตถกรรมให้แก่เด็กๆ การลงมือทำด้วยตนเองจึงกลายเป็นที่นิยมในปัจจุบัน สะท้อนให้เห็นว่ามีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นต่อวิธีคิดของชาวไต้หวันที่มีต่องานหัตถกรรมแบบดั้งเดิม
ซี่โครงหมูเป็นเมนูแบบดั้งเดิมของข้าวกล่องรถไฟไต้หวัน นอกจากนี้ ยังมีเมนูอื่นๆ ที่ใช้วัตถุดิบจากทั่วไต้หวันมาเป็นส่วนผสม เพื่อสร้างสรรค์ข้าวกล่องที่มีความอร่อยและเป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น เจ้าของร้านอาหารฝูจิ่ง (Fu Jing Restaurant) ผู้ซึ่งเป็นแฟนคลับรถไฟตัวยง ได้เปิดร้านอาหารขายข้าวกล่อง และยังเนรมิตร้านอาหารให้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์รถไฟ ขบวนรถไฟสัตว์ป่าเขาหลีซาน (Satoyama Animal Train) ถูกตกแต่งภายในด้วยภาพระบบนิเวศ เพื่อให้ผู้คนได้รู้สึกใกล้ชิดกับธรรมชาติมากขึ้น รถไฟได้บรรทุกความทรงจำ
สวีเจียข่าย หนุ่มวัย 28 ปี ที่ดูยุ่งอยู่ตลอดเวลา หนุ่มสวี (徐嘉凱) ไม่เหมือนกับคนวัยเดียวกันที่ยังคงอยู่ระหว่างการค้นหาเส้นทางแห่งชีวิต คนหนุ่มที่มีความคิดเกินวัยผู้นี้ สมองแล่นรวดเร็วปรูดปราด ทำให้เขามีแนวคิดที่เป็นตัวของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นด้านภาพยนตร์ ปรัชญา หรือสังคม
ในช่วงแรกที่ไต้หวันเริ่มแนวทางวงจรการเรียนแบบกลับด้านเมื่อปีค.ศ.2015 แนวคิดเกี่ยวกับการใช้เกมเพื่อการศึกษา ถูกให้ความสำคัญเป็นอย่างมากจนกลายเป็นวิธีถ่ายทอดองค์ความรู้ในรูปแบบใหม่ แต่หลังจากที่กระแสความนิยมนี้แพร่เข้าสู่สังคม ซึ่งนำไปสู่การพัฒนาเกมกระดานและเกมออนไลน์แนวใหม่ที่มีเนื้อหาและรูปแบบหลากหลาย ในจำนวนนี้เกมชีวิตจริงที่เล่นกันกลางแจ้ง สามารถเร่งเร้าประสาทสัมผัสได้มากกว่าเกมชนิดอื่น สร้างความประทับใจให้แก่ผู้เล่นได้เป็นอย่างมาก
เราจะสามารถต่อยอดคุณค่าของแบรนด์ได้อย่างไร ? จะสามารถสร้างจุดเชื่อมโยงกับผู้บริโภคได้อย่างไร? B. Joseph Pine II และ James H. Gilmore ได้กล่าวไว้ในหนังสือ The Experience Economy ว่า ประสบการณ์แปลกใหม่อาจจะกลายมาเป็นผลผลิตทางเศรษฐกิจแนวใหม่ที่ก้าวล้ำไปกว่าสินค้าหรือบริการในแบบดั้งเดิม และสร้างคุณค่าใหม่ให้กับธุรกิจ ซึ่งก็เหมือนกับฟาร์มเซิ่งหยางสุยเฉ่า (Sheng Yang Leisure Farm) ในเมืองอี๋หลาน และบริษัทจื้อกังจินสู่ (Chih Kang Material Co.) ของนครไถหนาน ที่ต่างต้องเผชิญกับปัญหา
เมื่อพูดถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประชาชนไต้หวันส่วนมากมองว่า มีภาษา ศาสนา วัฒนธรรมที่แตกต่าง และยังเป็นดินแดนที่อยู่ห่างไกลจากไต้หวัน แต่ถ้ามองถึงผลงานศิลปะร่วมสมัยของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แล้ว ประเทศเหล่านี้เคยผ่านการเป็นอาณานิคม ได้รับเอกราช และต่อสู้เพื่อเปลี่ยนผ่านสู่ประชาธิปไตย เราอาจเห็นได้ว่า ที่จริงแล้วก็มีส่วนที่มีความคล้ายคลึงกันกับไต้หวันมากกว่าที่เราคิด
แต่ละปี ในไต้หวันจะมีเกมกระดานถูกคิดค้นขึ้นใหม่ ออกมาสู่ตลาดมากกว่า 100 ชนิด มีองค์กรจำนวนไม่น้อยเลือกที่จะใช้เกมกระดาน เป็นสื่อกลางในการติดต่อกับประชาชน บริษัทจำนวนมากนิยมนำเกมกระดานมาใช้ในการฝึกอบรมเทคนิคการเจรจาต่อรองให้กับพนักงาน เกมกระดานของไต้หวันมีหลากหลายประเภท ซึ่งต่างก็แฝงไปด้วยคุณค่าแห่งความบันเทิงและความรู้ อันเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นถึง พลังแห่งความคิดสร้างสรรค์ของไต้หวัน
เขตพื้นที่ฮัวตง (花東) ซึ่งตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันออกของเกาะไต้หวัน เนื่องจากอยู่ด้านหลังของแนวเทือกเขาตอนกลาง (中央山脈 : จงยังซันม่าย) ที่ทอดเป็นแนวตั้งอยู่กลางเกาะจากเหนือถึงใต้ ทำให้เขตฮัวตงได้รับสมญานามว่า ดินแดน “หลังเขา” ประกอบกับมีเทือกเขาริมฝั่งทะเลกับมหาสมุทรแปซิฟิกโอบล้อมเอาไว้ ทำให้ดินแดนแห่งนี้อุดมสมบูรณ์ไปด้วยธรรมชาติอันสวยงาม กลายเป็นแหล่งพักพิงของผู้คนจากทั่วทุกสารทิศ พวกเขาค้นพบสถานที่ที่เหมาะแก่การพำนักอาศัย ทำมาหาเลี้ยงชีพ และเป็นบ้านเกิดของจิตวิญญาณ
การตกผลึกจากภูมิปัญญาแห่งบรรพชน และความประณีตบรรจงในการสร้างสรรค์งานหัตถศิลป์แบบดั้งเดิม มีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย หรือถูกสิ่งใหม่ๆ มาทดแทนได้หรือไม่?
