ช่างทำผมในร้านเสริมสวยถือขวดเล็ก ๆ ไว้ในมือ ก่อนจะบีบน้ำยาสระผมลงบนศีรษะของลูกค้า แล้วใช้พลังนิ้วทั้ง 5 ขยี้จนเกิดเป็นฟอง จากนั้นก็นวดหนังศีรษะของลูกค้าไปพร้อม ๆ กับการสระผม แถมยังพูดคุยสนทนาสัพเพเหระไปพร้อมกันได้ด้วย นี่คือภาพอันสุดแสนพิเศษที่ถือเป็นเอกลักษณ์ของการสระผมแบบนั่งในร้านเสริมสวยของไต้หวัน บริการที่นำเสนอแบบครบเซต ทำให้ลูกค้ารู้สึกผ่อนคลายทั้งทางร่างกายและจิตใจ และในช่วงหลายปีมานี้ มีร้านเสริมสวยบางแห่งได้ริเริ่มการสร้างสรรค์งานศิลปะบนเส้นผม
ในเช้าวันที่แดดจ้า บนถนนจงซานเป่ยลู่ ตอนที่ 3 ซึ่งมีต้นไม้ปกคลุมร่มเย็น ผู้คนซึ่งใบหน้าบ่งบอกว่าเป็นชาวต่างชาติปรากฏตัวเป็นกลุ่ม ๆ พวกเขาแต่งตัวสะอาดสะอ้านด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใส พูดจาภาษาตากาล็อกสลับกับภาษาอังกฤษ ร้านค้าและแผงลอยในละแวกนี้ขายสินค้าอาเซียนที่ไม่ค่อยพบเห็นได้ทั่วไป บรรยากาศเปี่ยมไปด้วยความผ่อนคลายและแฝงด้วยความอบอุ่น
คนไต้หวันชอบกิน เป็นคำกล่าวที่พูดถึงคนไต้หวันได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน ด้วยเพราะความสนใจและความอุตสาหะต่อเรื่องของอาหารการกิน ประกอบกับมีภูมิหลังทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่หลากหลาย ทำให้ชื่อเสียงของไต้หวันเป็นที่รู้จักในฐานะประเทศที่มีอาหารอร่อยระดับโลก โดยเฉพาะการรับประทานอาหารมังสวิรัติ ที่เป็นหนึ่งในกระแสที่ถูกกล่าวขวัญถึง และขยายตัวอย่างรวดเร็วในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เกาะไต้หวันมีตลาดนัดกลางคืนมากกว่า 300 แห่ง หมู่บ้านและเมืองต่าง ๆ มากกว่าสองในสามจะมีตลาดกลางนัดคืนอย่างน้อย 1 แห่ง ความหนาแน่นของตลาดนัดกลางคืน สะท้อนให้เห็นถึงความหลงใหลที่มีต่อวัฒนธรรมอาหารของชาวไต้หวัน
ตามตรอกซอกซอยของไต้หวัน เดินไปไม่กี่ก้าวก็จะมีร้านจำหน่ายเครื่องดื่มมือเขย่า ซึ่งแต่ละร้านล้วนมีเอกลักษณ์เฉพาะ จึงทำให้เครื่องดื่มที่ทำออกมามีการผสมผสานความคิดสร้างสรรค์เข้าไปด้วย มาดูกันดีกว่า ว่าเครื่องดื่มมือเขย่าของไต้หวันถือกำเนิดขึ้นมาบนผืนแผ่นดินนี้และแผ่ขยายไปทั่วโลกได้อย่างไร?
ไต้หวันมีร้านสะดวกซื้อมากกว่า 13,000 สาขา จากผลการสำรวจของ Mirai Business Research Institute ซึ่งเป็นสถาบันสำรวจและวิเคราะห์ข้อมูลทางธุรกิจไต้หวัน เมื่อปี ค.ศ.2021 พบว่า ความหนาแน่นของร้านสะดวกซื้อในไต้หวันต่อจำนวนประชากรคิดเป็น 1 สาขาต่อประชากร 1,582 คน เป็นรองเพียงเกาหลีใต้ที่ครองตำแหน่งแชมป์โลกซึ่งมี ความหนาแน่นของร้านสะดวกซื้อ 1 สาขาต่อประชากร 1,200 คน
เด็กไต้หวันมีทรัพยากรในการเรียนภาษามากมาย กระทรวงศึกษาธิการไม่เพียงบรรจุภาษาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นวิชาเลือกในหลักสูตรระดับประถมศึกษาเท่านั้น ยังใช้เวลากว่า 5 ปี ผลิต“ สื่อการเรียนการสอนภาษาแม่ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่” จำนวน 3 ชุด มีทั้งหมด 30 เล่ม เพื่อช่วยปูพื้นฐานภาษาแม่ให้แก่ลูกหลานผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ ให้เด็กได้เรียนรู้และเติบโตท่ามกลางความรักที่เปิดกว้าง
เมื่อมาท่องเที่ยวไต้หวัน ท่ามกลางอากาศร้อนระอุในฤดูร้อน คุณเคยได้รับการเชื้อเชิญจากมิตรชาวไต้หวันให้ดื่มน้ำสมุนไพรดับร้อนแก้กระหายสักแก้วหรือไม่? ลองเดินสำรวจตลาดสมุนไพรที่ว่านหัว ไทเป ร้านเล็ก ๆ ที่หัวถนนมีสมุนไพรหลากชนิดวางโชว์อยู่ คล้ายกับตรอกไดแอกอนในฮอกวอตส์ ตามนิยายชื่อดัง แฮร์รี่ พอตเตอร์ หากปวดหัวเพราะอาการลมแดด ผู้คนจะแนะนำให้ไปอาบน้ำเฮียเฮียะ (艾草浴) หรือรมด้วยสมุนไพร สัก 15 นาที จะทำให้เลือดลมบริเวณไหล่ไหลเวียนคล่องตัวขึ้น นอกจากนี้ ท่านทราบไหมว่า
“1 นคร 2 ลู่ 3 หมงเจี่ย” คือคำบรรยายถึงการเคลื่อนย้ายของศูนย์กลางทางการเมือง และเศรษฐกิจของไต้หวันในสมัยราชวงศ์ชิง ที่ค่อย ๆ ย้ายจากเมืองไถหนานทางภาคใต้ไปสู่ลู่กั่งทางภาคกลางและหมงเจี่ย (ปัจจุบันคือเขตวั่นหัวในกรุงไทเป) ทางภาคเหนือ แต่คุณรู้หรือไม่ว่า เมืองเจียอี้ที่ตั้งอยู่บนใจกลางของที่ราบลุ่มฝั่งตะวันตกของเกาะไต้หวัน กลับมีการสร้างกำแพงเมืองขึ้นก่อนไถหนาน และมีการพัฒนาสู่ความเป็นเมืองอุตสาหกรรมก่อนเกาสงเสียอีก?
คลื่นทะเลสีน้ำเงินที่คล้ายกับสีของวาฬเคลื่อนพัดกระทบชายฝั่งเป็นระยะ หมู่บ้านชนพื้นเมืองที่มีสีสันสดใส ถูกสร้างขึ้นที่ด้านหน้าของภูเขาและตั้งอยู่ริมทะเล ยังมีโบสถ์ขนาดเล็กที่ตั้งหันหน้าไปทางทะเล สถานที่แห่งนี้คือเมืองคู่แฝดริมฝั่งทะเล หรือที่เรียกว่า ซวงปิน (雙濱) ซึ่งหมายถึง ตำบลฉางปิน (長濱) ในเมืองไถตง และตำบลเฟิงปิน (豐濱) ในเมืองฮัวเหลียน ดินแดนที่ถูกเปรียบเปรยว่าตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ห่างไกลกว่าการเดินทางไปเยือนต่างประเทศ ไม่ใช่เมืองที่มีชื่อเสียงในแง่ของการเป็นแหล่งท่องเที่ยว
