ในวารสารชี้ว่า ไต้หวันเป็นหนึ่งในเขตพื้นที่ที่มีแผนการด้านรีไซเคิลอย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก โดยในปี 2015 ไต้หวันมีบริษัทที่ทำธุรกิจด้านการรีไซเคิลมากกว่า 1,600 แห่ง และมีผลประกอบการรวมมากถึง 2,000 ล้านเหรียญสหรัฐ ในภาพคือโรงขยะซินถัง ใน ต.จินหู เกาะจินเหมิน (ภาพจากสำนักข่าว CNA)

นิตยสารของพิพิธภัณฑ์ดังในสหรัฐฯ ลงบทความแนะนำการรีไซเคิลขยะของไต้หวัน

สำนักข่าว CNA วันที่ 6 ม.ค. 62

ความสำเร็จในด้านการรีไซเคิลขยะของไต้หวันเป็นที่เลื่องลือไปทั่วโลก ล่าสุดนิตยสารของพิพิธภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐอเมริกา อย่างสถาบันสมิธโซเนียน ได้ลงบทความรายงานว่า ไต้หวันทำอย่างไรจึงสามารถเปลี่ยนตัวเองจากเกาะแห่งขยะ ให้กลายมาเป็นเกาะแสนสะอาดที่สามารถทำการรีไซเคิลขยะได้อย่างมีประสิทธิภาพ และทำให้ปริมาณขยะจากภาคประชาชนลดลงเป็นอย่างมาก

เว็บไซต์ของนิตยสารประจำสถาบันสมิธโซเนียน ได้ลงบทความในวารสาร Ensia ของสถาบันวิจัยสิ่งแวดล้อม (Institute on the Environment) มหาวิทยาลัยมินิโซตา ซึ่งรายงานเกี่ยวกับการรีไซเคิลขยะของไต้หวัน

ในบทความชี้ว่า ไต้หวันถือเป็นหนึ่งในเขตที่สามารถรีไซเคิลขยะได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก โดยสามารถรีไซเคิลขยะได้จากทั้งภาคครัวเรือนและภาคธุรกิจในสัดส่วนประมาณร้อยละ 55 และคิดเป็นสัดส่วนที่สูงถึงร้อยละ 77 ในภาคอุตสาหกรรม โดยในปี 2015 ไต้หวันมีบริษัทที่ทำธุรกิจด้านการรีไซเคิลมากกว่า 1,600 แห่ง และมีผลประกอบการรวมมากถึง 2,000 ล้านเหรียญสหรัฐ

ทั้งนี้ เมื่อ 25 ปีก่อน การที่คุณภาพชีวิตและความสามารถในการใช้จ่ายของประชาชนในไต้หวันพุ่งสูงขึ้น แต่ก็ทำให้ปริมาณขยะเพิ่มมากขึ้น จนทำให้ได้รับการขนานนามด้วยชื่อที่ไม่ค่อยน่าภิรมย์นักว่าเป็น “เกาะแห่งขยะ” แต่จากสภาพในปัจจุบัน เรากลับแทบไม่เห็นขยะในไต้หวันเลย ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ จึงเป็นอะไรที่แทบจะนึกไม่ถึงกันเลยทีเดียว

ในปีค.ศ. 1993 การเก็บขยะในไต้หวันทำได้เพียงแค่ร้อยละ 70 ในขณะที่ตัวเลขด้านการรีไซเคิลแทบจะเป็น 0 สองในสามของโรงขยะต่างก็มีขยะกองอยู่ล้นเอ่อ เพื่อแก้ไขปัญหาด้านขยะ รัฐบาลไต้หวันจึงได้วางกรอบในการบริหารจัดการขยะขึ้น โดยรณรงค์ให้ทั้งประชาชนและภาคธุรกิจช่วยกันลดการทิ้งขยะ ในภาคธุรกิจได้มีการจ่ายค่ากำจัดขยะ ในขณะที่ภาคประชาชนต้องหันมาใช้ถุงขยะของเทศบาล และทำการคัดแยกขยะว่าอะไรที่จะทิ้งและอะไรที่สามารถรีไซเคิลได้

ในบทความยังได้พูดถึงวัฒนธรรมรถขยะของไต้หวันด้วยว่า เป็นเหมือนกับพิธีการของชุมชน ซึ่งประชาชนจะนำถุงขยะไปรอทิ้งตามจุดต่างๆ และในทันทีที่รถขยะมาถึงพร้อมกับเสียงเพลงคลาสสิก ทุกคนจะพากันทิ้งขยะ โดยแยกทิ้งตามประเภทต่างๆ แม้จะดูแล้วมีความยุ่งยากซับซ้อน หากแต่ก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากประชาชน และเพื่อให้ประชาชนสามารถทิ้งขยะได้อย่างสะดวกมากขึ้น ทางกรุงไปเทได้เริ่มให้บริการตู้ขยะรีไซเคิลอัจฉริยะ ให้ประชาชนนำขวดและกระป๋องไปทิ้งพร้อมรับค่าตอบแทนผ่านบัตรเงินสดอีซี่การ์ด

ความสำเร็จของระบบรีไซเคิลขยะของไต้หวัน ทำให้ปริมาณการสร้างขยะของคนไต้หวันลดจากวันละ 1.2 กิโลกรัมเมื่อ 15 ปีก่อน เหลือเพียง 850 กรัมในปัจจุบัน และจากสถิติอย่างไม่เป็นทางการชี้ว่า อัตราส่วนการรีไซเคิลขยะของไต้หวันในปัจจุบันสูงกว่าร้อยละ 50 แล้ว ทำให้โรงเผาขยะหลายแห่ง มีการเผาขยะในปริมาณที่ไม่สูงมากนัก

ในบทความยังได้พูดถึงคำกล่าวของนางไล่อิ๋งอิ๋ง ผู้อำนวยการสำนักบริหารจัดการขยะ ทบวงอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของไต้หวันด้วยว่า นโยบายด้านขยะของไต้หวันตั้งอยู่บนพื้นฐานที่ว่า ทุกๆ คนจะต้องมีความรับผิดชอบในการบริโภคของตัวเอง การที่ประชาชนถูกปลูกฝังให้มีแนวคิดในการจัดการขยะ จะทำให้การรีไซเคิลมีประสิทธิภาพสูงสุด โดยคุณไล่ยังเสริมอีกว่า ประสบการณ์ของไต้หวันถือเป็นตัวอย่างที่ดี สำหรับเหล่าประเทศกำลังพัฒนาที่กำลังประสบปัญหาในการจัดการขยะ

ทั้งนี้ สถาบันสมิธโซเนียน ถือเป็นพิพิธภัณฑ์และสถาบันวิจัยที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐฯ โดยมีพิพิธภัณฑ์19 แห่ง รวมถึง หอศิลป์ สวนสัตว์ และศูนย์วิจัย ในความดูแลอีกเป็นจำนวนมาก