อุตสาหกรรมปิโตรเคมีที่ในอดีตถูกผู้คนต่อว่าเป็นแหล่งกำเนิดมลพิษ วันนี้ได้พลิกโฉมเป็นกองหน้าอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม เชื่อมต่อห่วงโซ่อุปทานสีเขียวแบบครบวงจร ทำให้อุดมการณ์รักษ์โลกจากจุดเริ่มต้นกลายมาเป็นจริง O’right ปวารณาตนที่จะยืนหยัดก้าวต่อไป ให้โลกรู้ว่าไต้หวันยืนเคียงบ่าเคียงไหล่ด้านนวัตกรรมสีเขียวกับประเทศพัฒนาแล้ว

มีประชาชนจำนวนมากที่ไม่เข้าใจสถานะความเป็นอยู่ของแรงงานต่างชาติในไต้หวัน ราวกับมองไม่เห็นว่ามีพวกเขาอยู่ในสังคม ในปี 2021 พิพิธภัณฑ์สิทธิมนุษยชนแห่งชาติได้เชิญองค์กรไม่แสวงผลกำไร (กลุ่ม NGO) ภายในประเทศ 15 แห่ง มาร่วมกันจัดนิทรรศการพิเศษสิทธิมนุษยชนของผู้ย้ายถิ่น เพื่อบอกเล่าเรื่องราวสถานะของแรงงานต่างชาติในไต้หวันให้แก่ประชาชน มีเพียงการยกระดับความรับรู้ของสังคมในด้านสิทธิมนุษยชน จึงจะมีโอกาสช่วยให้ภารกิจด้านการส่งเสริมสิทธิมนุษยชนของแรงงานต่างชาติค่อยๆ คืบหน้าไปอีกขั้นหนึ่ง

“ทันทีที่เริ่มการแข่งขัน หวงเสี่ยวเหวินใช้ประโยชน์จากส่วนสูงของตัวเองที่มีช่วงชกที่ยาวกว่ามาควบคุมระยะห่างจากคู่ชก ใช้หมัดหน้าคอยดูเชิงพร้อมเตรียมเล็งหมัดหลังเพื่อรุกเข้าใส่คู่ต่อสู้”
“หวงเสี่ยวเหวินยิงหมัดแย็บเพื่อหลอกให้คู่ชกเข้าหา ก่อนจะบุกเข้าใส่ หลังจบยกแรก กรรมการ 4 จาก 5 คนให้คะแนนเต็ม 10”
“หลังฟังคำแนะนำของโค้ช หวงเสี่ยวเหวินสามารถเก็บยกที่ 3 ได้สำเร็จ ทะลุเข้ารอบตัดเชือกด้วยคะแนน 5 ต่อ 0”

บ้านของผู้เชี่ยวชาญด้านการลดขยะให้เหลือศูนย์ (Zero Waste) ไม่แตกต่างจากบ้านทั่วไป เพียงแต่พื้นที่ภายในบ้านมีความเป็นระเบียบเรียบร้อยและดูสบายตามากกว่า ซึ่งทัศนคติในการใช้ชีวิตที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง ทำให้เราได้เห็นภาพของการมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี

ในทุกวันนี้ อุตสาหกรรมแฟชั่นได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่า เป็นตัวการสำคัญที่มีส่วนในการทำลายสิ่งแวดล้อม โดยเป็นรองเพียงอุตสาหกรรมปิโตรเคมีเท่านั้น การกระตุ้นให้เกิดการบริโภค การผลิตเป็นจำนวนมากๆ การใช้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง ทำให้เกิดความสูญเสียทางสิ่งแวดล้อมที่แม้จะใช้เวลายาวนานก็ยากที่จะฟื้นสู่สภาพเดิมได้
ต่อสภาพการณ์ดังกล่าว กระแสแฟชั่นแบบยั่งยืนที่เกิดขึ้นในขณะนี้เป็นเครื่องบ่งบอกว่า ขณะที่เราใฝ่หาความสวยงาม จะอยู่ร่วมกับสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืนได้อย่างไร?

นับตั้งแต่ไต้หวันเริ่มดำเนิน “นโยบายมุ่งใต้ใหม่” ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่จากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มาอาศัยในไต้หวันได้รับโอกาสทางด้านการเงินและการงานที่ดียิ่งขึ้น แต่ในด้านการยกระดับคุณภาพชีวิตและจิตใจกลับไม่ชัดเจนเท่าไรนัก “สาเหตุเป็นเพราะเราไม่พยายามมากพอ และไม่ค่อยยินดีที่จะทำความเข้าใจด้านวัฒนธรรมทางชาติพันธุ์ของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เท่าไรนัก” ศาสตราจารย์ไช่จงเต๋อ (蔡宗德) อาจารย์ประจำสถาบันบัณฑิตศึกษา

ย่างเข้าเดือนสิงหาคม ที่ร้าน 5 Way House หรืออู่เว่ยอู แปลว่า ร้าน 5 รส (五味屋) ซึ่งตั้งในเขตพื้นที่ฟงเถียน เมืองฮัวเหลียน มีต้นกระเจี๊ยบงอกขึ้นมาโดยไม่ได้คาดหวัง เพราะหลังจากโปรยเมล็ดพันธุ์ไว้ตั้งแต่เดือนมีนาคม ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผ่านมา 2-3 เดือน ในกระถางจึงเริ่มมีต้นอ่อนงอกขึ้นมาราวกับเป็นเด็กน้อยที่แข็งแรงพร้อมเผชิญโลก การปลูกต้นกระเจี๊ยบนั้น หากต้นอ่อนมีดินดี ระบายน้ำดี มีผู้ดูแลถอนวัชพืช

ริมทางหลวงต้านจิน ซึ่งเป็นทางหลวงเชื่อมระหว่างต้านสุ่ยกับจินซาน ในนครนิวไทเป มีรถราวิ่งผ่านฉลุยบริเวณชายหาดเที่ยวสือ มีกระท่อมดินสีทะเลทรายคล้ายรังมด ตั้งเด่นสะดุดตาผู้คน ไม่ใช่ร้านกาแฟ และไม่ใช่เกสต์เฮาส์ หากมองจากด้านบน ก็คล้ายกับเต่าทะเลที่ยืนอยู่บนชายหาด เจ้าของกระท่อมดินหลังนี้ก็คือคุณเหอจวิ้นเสียน (何俊賢) ตั้งชื่อกระท่อมหลังนี้ว่า “ตู้กูอู” (度咕屋) หรือ กระท่อมดินตู้กู (DoGoodHouse)

ไม่ว่าจะเป็นการเปิดตัวขบวนรถไฟเพื่อการท่องเที่ยวเมื่อปีค.ศ.2019 หรือการเร่งซ่อมแซมและปรับปรุงภูมิทัศน์สถานีรถไฟตลอดเส้นทางสายฮัวเหลียน-ไถตง ตามโครงการ “สถานีรถไฟสายฮัวเหลียน-ไถตงรูปลักษณ์ใหม่” ซึ่งดำเนินการแล้วเสร็จลงเมื่อหลายปีก่อน ท่านจะพบว่า ภูมิทัศน์ของการรถไฟไต้หวัน (Taiwan Railways Administration : TRA) ที่อยู่เคียงข้างผู้โดยสารจำนวนมากมาย ทั้งคนทำงานแบบไปเช้า-เย็นกลับ และผู้ที่เดินทางออกจากภูมิลำเนาเดิม ตลอดจนนักท่องเที่ยว กำลังถูกปรับเปลี่ยนอย่างต่อเนื่อง

หากพิจารณาจากสภาพแวดล้อมของบ้านและการตกแต่งภายใน ก็จะรู้ได้ว่าเจ้าของบ้านมีความรู้สึกกับบ้านอย่างไร เก้าอี้ยาวจากไม้วอลนัทที่เป็นงานแฮนด์เมด แสดงให้เห็นถึงสุนทรียศาสตร์แบบเรียบง่ายและความประณีตบรรจงของช่างฝีมือ อุตสาหกรรมเฟอร์นิเจอร์แบบแฮนด์เมดของไต้หวันที่กำลังค่อยๆ หมดไป กลับเฟื่องฟูรุ่งเรืองอีกครั้งอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน หลังการก่อตั้งของโรงเรียนงานไม้ไฮว๋เต๋อจวีเมื่อ 15 ปีก่อน ได้สร้างบุคลากรที่เป็นช่างไม้รุ่นใหม่ขึ้นมาเป็นจำนวนไม่น้อย