คานและเสาจากอาคารบ้านเรือนเก่าๆ, กระดานซักผ้าที่ทิ้งแล้ว, เศษวัสดุจากโรงงานอุตสาหกรรม... เศษขยะที่ไม่ใช้แล้วในสายตาของคนอื่นเหล่านี้ สำหรับศิลปินที่ชื่อ มาเด สุการีอาวัน (Made Sukariawan) กลับเห็นเป็นสิ่งล้ำค่า เขาหยิบมีดแกะสลักขึ้นมารังสรรค์ขยะให้กลายเป็นผลงานศิลปะอันวิจิตร มีทั้งเทพเจ้าและพระพิฆเนศ ลายไม้ เป็นรอยย่นของงวงช้าง เปลือกไม้แห้ง กลายเป็นหนวดเคราของเทพเจ้าเยว่เหล่าหรือผู้เฒ่าจันทรา คุณมาเดทำให้ตำหนิของมันกลายเป็นผลงานที่สมบูรณ์แบบ ราวกับใช้เวทมนตร์เสก

เมืองเล็กๆ ที่เผชิญปัญหาประชากรอพยพย้ายถิ่นขนานใหญ่ แต่ในปีค.ศ.2009 ในนิตยสาร Time magazine กลับปรากฏภาพนักดนตรีเล่นเปียโนท่ามกลางรวงข้าวสีทองปลิวไสวไปตามสายลมอ่อนๆ ที่พัดโชยท้องทุ่งนา เสียงเปียโนก้องกังวานในหุบเขา

หากมิใช่เติบโตมาในครอบครัวของเกษตรกร หรือเรียนจบในสาขาวิชาที่เกี่ยวกับการเกษตร เชื่อว่าคนทั่วไปยากจะมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับเมล็ดพืชต่างๆ หากแต่เมล็ดเหล่านี้ถือเป็นบ่อเกิดของชีวิต และชีวิตของมันก็มีความอัศจรรย์แฝงอยู่ไม่น้อย มันสามารถบินอยู่ในอากาศ ลงไปอยู่ในทะเล แถมยังสามารถรอเวลาได้นานนับปี เพียงเพื่อที่จะให้ชีวิตธำรงสืบสานต่อไป

เมื่อสามี-ภรรยานักธุรกิจคู่หนึ่งที่ตั้งปณิธานไว้ว่า “ในชีวิตนี้ ต้องทำอะไรสักอย่างที่มีความหมาย” โคจรมาพบกับศิลปินที่มีความกล้าหาญในการสานฝันและต้องทำทุกอย่างให้ได้ดังที่เอ่ยปากออกไป พวกเขาร่วมกันก่อตั้งพิพิธภัณฑ์ศิลปะที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่งขึ้น ซึ่งในเวลาต่อมา พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ช่วยกระตุ้นให้ผู้มาเยือนได้ตระหนักรู้ถึงความงดงามของศิลปะ และยังเป็นการตอบแทนสังคมไต้หวันอย่างประเมินค่ามิได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังจัดได้ว่าเป็นตัวแทนความงามแห่งพื้นพิภพอีกด้วย

ภัณฑารักษ์: Aliman Madiklan
จัดแสดง: ต้นไม้เดินได้ ปลูกต้นไม้ต้นหนึ่ง
สัมผัสประสบการณ์: เป็นชาวบูนัน 1 วัน การใช้ชีวิตและจริยธรรม การศึกษาสิ่งแวดล้อม เส้นทางโบราณของนายพราน
สถานที่: หมู่บ้านหลวนซาน (鸞山) ตำบลเหยียนผิง (延平) เมืองผิงตง
เวลาจัดแสดง: ใช้ระบบนัดหมาย

สวนสนุกแชงกรีล่า พาราไดซ์ ซึ่งตั้งอยู่ในตำบลเจ้าเฉียว เมืองเหมียวลี่ เคยเป็นสถานที่อันคึกคัก เครื่องเล่นต่างๆ ที่อยู่ภายในคือความทรงจำของคนจำนวนมาก หลังจากที่กลุ่มฉินเหม่ย (CMP Group) ได้ซื้อกิจการมา ก็ได้เริ่มโครงการ CMP Village plan ขึ้นในปี 2016 โดยนำเอาสุนทรียศาสตร์แห่งชีวิตไปผสมผสานเข้ากับธรรมชาติ ทำให้ทั้งเสียงแมลง เสียงกบ และเสียงลมกระทบใบไม้ รวมไปจนถึงเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนานของผู้คน ได้กลับคืนมาสู่ที่นี่อีกครั้ง

การแปลที่ดี ไม่เพียงแต่จะต้องสื่อสารข้อความอย่างถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้นจะต้องถ่ายทอดความนัยที่แฝงอยู่ในข้อความนั้นๆ ด้วย งานแปลจึงถือเป็นงานที่มีมนต์เสน่ห์ต่อผู้คน บรรดานักแปลที่สามารถแปลภาษาต่างๆ ได้อย่างสบายๆ นั้น โดยปกติพวกเขาทำอะไร? ทำไมพวกเขาจึงเลือกที่จะก้าวสู่วงการอาชีพนักแปล? พวกเขามีกิจวัตรประจำวันอะไรบ้าง? และมักต้องเผชิญกับความท้าทายอย่างไร?

“แม่ แม่ ดูนี่สิครับ โอ้โห รถขุดดิน สุดยอดเลย” เมื่อเด็กๆ เห็นเครื่องจักรในไซต์งานก่อสร้าง ดวงตาจะลุกเป็นประกายแวววาว ส่วนนายช่างสร้างตึกเหงื่อท่วมตัวเสมือนวีรชนผู้กล้าหาญในสายตาของเด็กๆ เหล่านี้ แต่พอเวลาผ่านไปไม่นาน เด็กๆ ที่เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ก็จะไม่อยากรับรู้เรื่องราวที่อยู่หลังรั้วกั้นของบริเวณที่ทำการก่อสร้างอีกต่อไป โลกที่อยู่ภายในและภายนอกของรั้วจึงกลายเป็นเสมือนโลกคู่ขนาน โชคดีที่การถ่ายทอดผ่านหนังสือ ตำรา ละคร การแสดง และนิทรรศการต่างๆ

เมนูของหวานเย็นๆ มักถูกมองว่าเป็นเมนูที่จะเสิร์ฟบนโต๊ะอาหารหรือไม่ก็ได้ แต่มีคนอยู่ประเภทหนึ่ง แม้จะเดินบนเส้นทางของการฝึกฝนด้านศิลปะมาอย่างยาวนาน กลับเลือกที่จะทุ่มเทให้กับโลกแห่งการสร้างสรรค์ขนมหวานเย็น เมนูหวานเย็นที่ผ่านการปรุงแต่งจากมือของพวกเขาราวกับก้าวข้ามสู่โลกใหม่ ที่ไม่เพียงแต่แฝงไว้ด้วยความมีเหตุมีผล โดยอาหารเรียบง่ายธรรมดานี้ยังดูมีเสน่ห์และแปรเปลี่ยนไปได้มากมายหลายร้อยแปดพันเก้าเมนู

คุณอู๋ซูอวี่ (吳書瑀) เจ้าของร้านไอศกรีม 1982 de Glacée และคุณหลี่เมิ่งหลง (李孟龍) เจ้าของร้าน Justice Ice Cream ต่างผลิตไอศกรีมด้วยจิตวิญญาณและจิตสำนึกแห่งความรับผิดชอบที่มีต่อสังคมโดยไม่ได้นัดหมาย ไม่ว่าจะเป็นการเลือกใช้ผลผลิตทางการเกษตรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและยืนหยัดที่จะไม่ใช้วัตถุเจือปนอาหารที่เป็นสารเคมี หากแต่ได้เติมอุดมการณ์และความคาดหวังที่มีต่อสังคมลงไป โดยหวังว่าไอศกรีมก็จะสามารถกลายเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งความคิดอันดีงาม ตลอดจนสามารถปลุกกระแสการให้ความสำคัญต่อความปลอดภัยทางอาหารของผู้คน