พหุวัฒนธรรมได้กลายเป็นมรดกอันล้ำค่าในโลกศิลปะการแสดงของไต้หวัน ไม่เพียงคณะการแสดงขนาดใหญ่ที่ถือกำเนิดจากระดับท้องถิ่นก้าวสู่ระดับนานาชาติ แต่ยังรวมถึงคณะนักเต้นรำขนาดเล็กที่ผสมผสานองค์ประกอบวัฒนธรรมต่างชาติ หรือคณะนักเต้นรำรุ่นใหม่ แสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่นของสังคมไต้หวันในการยอมรับและปรับตัวข้ามวัฒนธรรม ให้ทุกคนสามารถพัฒนาเอกลักษณ์เฉพาะ บ่มเพาะอัตลักษณ์ของตัวเอง

หลายคนชอบตามหาไข่กาชาปองเวอร์ชันลึกลับ แต่คุณรู้หรือไม่ว่า ทิวทัศน์ก็มีเวอร์ชันลึกลับเช่นกัน
หากคุณมีโอกาสได้มาเยือนไต้หวัน แนะนำลองเดินไปตามหาบ้านเก่า ๆ ที่แอบซ่อนอยู่ตามตรอกซอกซอยต่าง ๆ แล้วคุณจะพบว่า ภาพของบ้านเหล่านี้มีอะไรน่าสนใจแอบแฝงอยู่ไม่น้อย อิฐบล็อกหลากสีสันเก่า ๆ ลวดลายอันคลาสสิกของแผ่นกระเบื้อง รวมถึงเหล็กดัดเก่าแก่ที่ติดอยู่ตามประตู หน้าต่างและระเบียงบ้าน ลวดลายและลายเส้นเหล่านี้ จินตนาการได้ถึงความพิถีพิถันในการเล่น “ลวดลาย” ของช่างเหล็กในยุคนั้น

ในปี ค.ศ. 1980 นิตยสาร “ไต้หวันพาโนรามา” ได้รายงานเกี่ยวกับ “เหม่ยหนงวันนี้” นิตยสารรายสัปดาห์ท้องถิ่นฉบับแรก ๆ ของไต้หวัน คุณหวงเซินซง (黃森松) ผู้ก่อตั้ง เป็นรุ่นแรกของ “เยาวชนคนรุ่นใหม่กลับสู่บ้านเกิด” ของเหม่ยหนง จนกลายเป็นแรงกระตุ้นในเวลาต่อมา หลินไฮว๋หมิน (林懷民) นำคณะนาฏศิลป์หยุนเหมินไปแสดงที่เหม่ยหนง กลายเป็นข่าวโด่งดังในขณะนั้น

ภาพวาดที่มีชื่อว่า “Festival on South Street” ซึ่งเป็นผลงานของคุณกัวเสวี่ยหู (郭雪湖) ที่วาดขึ้นในปี ค.ศ. 1930 “สะท้อนความเป็นจริง” แสดงถึงความคึกคักและความมีชีวิตชีวาของภูมิทัศน์บนถนนในเขตต้าเต้าเฉิง (大稻埕) ย่านการค้าเก่าแก่ในกรุงไทเป ทำให้ผู้ชมมีความรู้สึกราวกับว่ากำลังยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่เบียดเสียดยัดเยียดกัน

หินขัดย้อนยุคกำลังได้รับความนิยมมากขึ้น ในอดีตหินขัดเคยเป็นงานก่อสร้างที่พบบ่อยที่สุดในไต้หวัน แม้ว่าจะปรากฏน้อยลงเรื่อย ๆ แต่ยังคงมีให้เห็นรอบ ๆ ตัวเราในรูปแบบที่แตกต่างกัน คุณเคยพบเห็นหรือไม่?

ในช่วงหลายปีมานี้ กระแสความนิยมเกี่ยวกับ “การเรียนรู้จากท้องถนน” ทำให้กิจกรรมเกี่ยวกับการเดินเที่ยวเชิงวัฒนธรรมหันมาให้ความสำคัญกับสิ่งละอันพันละน้อยในชีวิตประจำวันของผู้คนทั่วไป เพื่อบอกเล่าและชักนำให้หวนรำลึกถึงแก่นแท้ของอดีตผ่านร่องรอยทางประวัติศาสตร์ที่พบเห็นจากป้ายโฆษณาเก่า ป้ายร้านค้า องค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม และอื่น ๆ สิ่งที่กลุ่มนักท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมต้องการบอกเล่ามิใช่เรื่องราวของบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์

เป็นเวลากว่า 5 ปีแล้ว ที่บ้านหนังสือนิทานเวียดนามซึ่งตั้งอยู่ในเมืองฮัวเหลียน เปิดคลาสสอนภาษาเวียดนามฟรีในทุกวันเสาร์ โดยคุณครูจะอ่านหนังสือนิทานภาพ พาเด็ก ๆ เล่นเกมการละเล่น และทำอาหารเวียดนาม แนวคิดในการก่อตั้งบ้านหนังสือหลังนี้ เป็นของคุณด่าวถีเวย (Dao Thi Que) ผู้ตั้งถิ่นฐานใหม่ชาวเวียดนาม เพื่อตอบแทนที่ได้รับโอกาสศึกษาเล่าเรียนในไต้หวันเป็นเวลา 9 ปี

ในปี 2023 งาน “Taipei International Machine Tool Show” (TIMTOS) ซึ่งเป็นงานแสดงสินค้าเครื่องมือกลระดับนานาชาติงานแรกของโลก ได้เปิดตัวโซลูชันต่าง ๆ เช่น ระบบอัตโนมัติ ระบบอัจฉริยะ และการปล่อยก๊าซคาร์บอนสุทธิเป็นศูนย์ สะท้อนให้เห็นแนวโน้มนวัตกรรมและการเพิ่มประสิทธิภาพเครื่องมือกล

“รู้ไหมว่าคลื่นทุกลูกมีต้นกำเนิดมาจากฮัวเหลียน”
หยางมู่ (กวีนิพนธ์ในขวดแก้ว)

ดอกลูพินมีถิ่นกำเนิดในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน แต่กลับเป็นดอกไม้ที่ชาวไต้หวันหลายคนรู้สึกผูกพันและคุ้นเคยเป็นอย่างดี ชาวไร่ชามักนำมาใช้เป็นปุ๋ยพืชสดในฤดูหนาว นิยายเรื่อง “ลู่ปิงฮัว” (魯冰花) หรือ The Dull Ice Flower ยังเป็นนวนิยายเรื่องยาวเรื่องแรกของจงจ้าวเจิ้ง (鍾肇政 ปี ค.ศ. 1925-2020) ที่บอกเล่าเรื่องราวของเด็กหนุ่มผู้มีพรสวรรค์ทางศิลปะ แต่ไม่ได้รับการยอมรับจากสังคมและเสียชีวิตด้วยโรคร้ายอย่างน่าเศร้า