“1 นคร 2 ลู่ 3 หมงเจี่ย” คือคำบรรยายถึงการเคลื่อนย้ายของศูนย์กลางทางการเมือง และเศรษฐกิจของไต้หวันในสมัยราชวงศ์ชิง ที่ค่อย ๆ ย้ายจากเมืองไถหนานทางภาคใต้ไปสู่ลู่กั่งทางภาคกลางและหมงเจี่ย (ปัจจุบันคือเขตวั่นหัวในกรุงไทเป) ทางภาคเหนือ แต่คุณรู้หรือไม่ว่า เมืองเจียอี้ที่ตั้งอยู่บนใจกลางของที่ราบลุ่มฝั่งตะวันตกของเกาะไต้หวัน กลับมีการสร้างกำแพงเมืองขึ้นก่อนไถหนาน และมีการพัฒนาสู่ความเป็นเมืองอุตสาหกรรมก่อนเกาสงเสียอีก?
คลื่นทะเลสีน้ำเงินที่คล้ายกับสีของวาฬเคลื่อนพัดกระทบชายฝั่งเป็นระยะ หมู่บ้านชนพื้นเมืองที่มีสีสันสดใส ถูกสร้างขึ้นที่ด้านหน้าของภูเขาและตั้งอยู่ริมทะเล ยังมีโบสถ์ขนาดเล็กที่ตั้งหันหน้าไปทางทะเล สถานที่แห่งนี้คือเมืองคู่แฝดริมฝั่งทะเล หรือที่เรียกว่า ซวงปิน (雙濱) ซึ่งหมายถึง ตำบลฉางปิน (長濱) ในเมืองไถตง และตำบลเฟิงปิน (豐濱) ในเมืองฮัวเหลียน ดินแดนที่ถูกเปรียบเปรยว่าตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ห่างไกลกว่าการเดินทางไปเยือนต่างประเทศ ไม่ใช่เมืองที่มีชื่อเสียงในแง่ของการเป็นแหล่งท่องเที่ยว
ชีส มิโซะ ไวน์ อาหารเลิศรสที่ผ่านการหมักบ่มเหล่านี้ ล้วนพบเห็นได้ทั่วไปบนโต๊ะอาหารประจำวัน ในขณะที่เต้าหู้ยี้ ซึ่งได้รับสมญานามว่า “ชีสแห่งโลกตะวันออก” และซีอิ๊ว ก็จัดเป็นเครื่องปรุงรสอาหารจากการหมักที่แพร่หลายในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเช่นกัน เมืองอี๋หลานซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของไต้หวัน มีสภาพแวดล้อมที่เหมาะแก่การหมักอาหาร ในอดีตทุกครัวเรือนจะทำเต้าหู้ยี้กับซีอิ๊วไว้กินเองและมีการสืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบัน
“ไต้หวันพาโนรามา” ฉบับนี้ ขอนำชมเขตท่องเที่ยวธรรมชาติซีรายา (Siraya National Scenic Area - SNSA) สถานที่ท่องเที่ยวที่นำแนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนมาปรับใช้ เช่น สนามฝึกซ้อมทางทหารเก่าที่ได้รับการพัฒนาเป็นอาคารสีเขียว หมู่บ้านรกร้างถูกสร้างสรรค์ใหม่เป็นสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่ที่สวยงาม สวนต้นหมากที่เสื่อมโทรมถูกเปลี่ยนโฉมกลายเป็นฟาร์มเชิงนิเวศ
พิพิธภัณฑ์แห่งชาติไต้หวันได้แสดงบทบาทในฐานะสะพานเชื่อมแห่งยุคสมัยให้แก่ผู้ย้ายถิ่นจากดินแดนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยจัดนิทรรศการวัตถุโบราณแห่งประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่ให้โอกาสแก่ลูกหลานของผู้จากบ้านเกิดเมืองนอนมาร่วมกันแสวงหา และปล่อยให้พวกเขาเล่าเรื่องราวของโบราณวัตถุอายุนับร้อยจากบ้านเกิดด้วยตัวเอง เป็นการแสดงให้เห็นถึงความเท่าเทียมทางวัฒนธรรมและการเคารพต่อความหลากหลายทางชาติพันธุ์ของพิพิธภัณฑ์
A special publication for the 2023 World Health Assembly.
ในสังคมไต้หวัน ปลา (魚) นับเป็นสัญลักษณ์ของความสมบูรณ์พูนสุข โดยคำว่า 魚 ออกเสียงว่า “อวี๋” พ้องเสียงกับคำว่า “餘” ที่หมายถึงความเหลือเฟือ ปลาจึงเป็นเมนูที่ขาดไม่ได้ในการจัดสำรับอาหารมงคลประจำเทศกาลตรุษจีน และเป็นเมนูที่มักจะถูกผู้ใหญ่คอยกำชับอยู่เสมอด้วยว่า ห้ามทานจนหมดเกลี้ยง เพราะว่าจะได้ “มีเหลือกินเหลือใช้ทุก ๆ ปี”
การศึกษาเกี่ยวกับเมืองแห่งหนึ่ง ตลาดเปรียบเสมือนตำราที่เต็มไปด้วยเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย ในขณะที่บรรดาพ่อค้าแม่ค้าก็ประหนึ่งดังมัคคุเทศก์ที่ช่วยแนะนำเรื่องราวในตำรา “นิตยสารไต้หวันพาโนรามา” ฉบับนี้ จะนำท่านไปเยือนตลาดตี๋ฮั่วเจีย (迪化街) ซึ่งเป็นตลาดแห่งแรกในย่านต้าเต้าเฉิง (大稻埕) กรุงไทเป และตลาดดอกไม้ไทเปที่ช่วยเติมแต่งสีสันให้แก่ชีวิตประจำวันของผู้คน รวมถึงจะนำท่านไปค้นหาบรรยากาศในแบบฉบับของไต้หวันด้วย
ทุกครั้งที่ไปต่างประเทศก็ต้องไปยังตลาดนัด เพื่อสำรวจผลิตภัณฑ์ในท้องถิ่น สัมผัสถึงปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้คน คงเป็นความรู้สึกเช่นเดียวกันกับเมื่อได้มาเยือนตลาดสองแห่งของกรุงไทเป ตลาดซื่อตง (Shi-Dong) ที่ได้รับการขนานนามว่าเป็น “ตลาดสดระดับ 5 ดาว” เพราะมีพื้นที่กว้างขวางปลอดโปร่งโล่งสบาย แผงขายของก็มีการออกแบบตกแต่งเฉกเช่นร้านค้าภายในห้างสรรพสินค้า ขณะที่ช่วงสุดสัปดาห์มีจะตลาดนัด Hope Plaza ที่กลุ่มเกษตรกรนำผลผลิตสดใหม่ตามฤดูกาลจากแหล่งเพาะปลูกทั่วไต้หวันสู่โต๊ะอาหารมาเปิดขายเป็นประจำ
แลนด์มาร์กขนาดใหญ่ของแต่ละประเทศ ถือเป็นเวทีแข่งขันที่สำคัญของเหล่าสถาปนิกชั้นยอดทั้งหลาย หากแต่ว่าอาคารสาธารณะที่มีความเกี่ยวพันกับชีวิตประจำวันมากที่สุดอย่างตลาดสด กลับกลายเป็นสิ่งที่ชาวบ้านมีความรู้สึกผูกพันมากกว่า ตลาดสดมีบทบาทที่สำคัญเป็นอย่างยิ่งในวัฒนธรรมแห่งชีวิตของคนธรรมดา ในช่วงหลายปีมานี้ ตลาดสดเก่า ๆ หลายแห่งในไต้หวัน ต่างก็ได้รับการปรับปรุงให้มีรูปลักษณ์ใหม่ นอกจากตัวอาคารและอุปกรณ์ต่าง ๆ ได้รับการยกระดับให้ดีขึ้นแล้ว ยังมีอะไรที่แตกต่างไปจากเดิมบ้าง?
