ย่างเข้าเดือนสิงหาคม ที่ร้าน 5 Way House หรืออู่เว่ยอู แปลว่า ร้าน 5 รส (五味屋) ซึ่งตั้งในเขตพื้นที่ฟงเถียน เมืองฮัวเหลียน มีต้นกระเจี๊ยบงอกขึ้นมาโดยไม่ได้คาดหวัง เพราะหลังจากโปรยเมล็ดพันธุ์ไว้ตั้งแต่เดือนมีนาคม ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผ่านมา 2-3 เดือน ในกระถางจึงเริ่มมีต้นอ่อนงอกขึ้นมาราวกับเป็นเด็กน้อยที่แข็งแรงพร้อมเผชิญโลก การปลูกต้นกระเจี๊ยบนั้น หากต้นอ่อนมีดินดี ระบายน้ำดี มีผู้ดูแลถอนวัชพืช

ริมทางหลวงต้านจิน ซึ่งเป็นทางหลวงเชื่อมระหว่างต้านสุ่ยกับจินซาน ในนครนิวไทเป มีรถราวิ่งผ่านฉลุยบริเวณชายหาดเที่ยวสือ มีกระท่อมดินสีทะเลทรายคล้ายรังมด ตั้งเด่นสะดุดตาผู้คน ไม่ใช่ร้านกาแฟ และไม่ใช่เกสต์เฮาส์ หากมองจากด้านบน ก็คล้ายกับเต่าทะเลที่ยืนอยู่บนชายหาด เจ้าของกระท่อมดินหลังนี้ก็คือคุณเหอจวิ้นเสียน (何俊賢) ตั้งชื่อกระท่อมหลังนี้ว่า “ตู้กูอู” (度咕屋) หรือ กระท่อมดินตู้กู (DoGoodHouse)

ไม่ว่าจะเป็นการเปิดตัวขบวนรถไฟเพื่อการท่องเที่ยวเมื่อปีค.ศ.2019 หรือการเร่งซ่อมแซมและปรับปรุงภูมิทัศน์สถานีรถไฟตลอดเส้นทางสายฮัวเหลียน-ไถตง ตามโครงการ “สถานีรถไฟสายฮัวเหลียน-ไถตงรูปลักษณ์ใหม่” ซึ่งดำเนินการแล้วเสร็จลงเมื่อหลายปีก่อน ท่านจะพบว่า ภูมิทัศน์ของการรถไฟไต้หวัน (Taiwan Railways Administration : TRA) ที่อยู่เคียงข้างผู้โดยสารจำนวนมากมาย ทั้งคนทำงานแบบไปเช้า-เย็นกลับ และผู้ที่เดินทางออกจากภูมิลำเนาเดิม ตลอดจนนักท่องเที่ยว กำลังถูกปรับเปลี่ยนอย่างต่อเนื่อง

หากพิจารณาจากสภาพแวดล้อมของบ้านและการตกแต่งภายใน ก็จะรู้ได้ว่าเจ้าของบ้านมีความรู้สึกกับบ้านอย่างไร เก้าอี้ยาวจากไม้วอลนัทที่เป็นงานแฮนด์เมด แสดงให้เห็นถึงสุนทรียศาสตร์แบบเรียบง่ายและความประณีตบรรจงของช่างฝีมือ อุตสาหกรรมเฟอร์นิเจอร์แบบแฮนด์เมดของไต้หวันที่กำลังค่อยๆ หมดไป กลับเฟื่องฟูรุ่งเรืองอีกครั้งอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน หลังการก่อตั้งของโรงเรียนงานไม้ไฮว๋เต๋อจวีเมื่อ 15 ปีก่อน ได้สร้างบุคลากรที่เป็นช่างไม้รุ่นใหม่ขึ้นมาเป็นจำนวนไม่น้อย

หลังจากเปิดตัวตั้งแต่ปี 2012 จนถึงปัจจุบัน แพลตฟอร์มเพื่อการศึกษาจวินอีได้นำเสนอวีดิทัศน์ฟรีเพื่อการเรียนการสอนแล้วมากกว่า 10,000 คลิป มีการออกแบบทดสอบที่สามารถโต้ตอบได้ 40,000 กว่าข้อ มีผู้ลงทะเบียนใช้งานมากกว่า 1.5 ล้านคน ในแต่ละเดือนมีผู้ล็อกอินเข้าใช้งานเพื่อทำการเรียนรู้อีกกว่า 200,000 ราย จากโรงเรียนระดับแนวหน้าไปจนถึงห้องเรียนในชนบทห่างไกล

คานและเสาจากอาคารบ้านเรือนเก่าๆ, กระดานซักผ้าที่ทิ้งแล้ว, เศษวัสดุจากโรงงานอุตสาหกรรม... เศษขยะที่ไม่ใช้แล้วในสายตาของคนอื่นเหล่านี้ สำหรับศิลปินที่ชื่อ มาเด สุการีอาวัน (Made Sukariawan) กลับเห็นเป็นสิ่งล้ำค่า เขาหยิบมีดแกะสลักขึ้นมารังสรรค์ขยะให้กลายเป็นผลงานศิลปะอันวิจิตร มีทั้งเทพเจ้าและพระพิฆเนศ ลายไม้ เป็นรอยย่นของงวงช้าง เปลือกไม้แห้ง กลายเป็นหนวดเคราของเทพเจ้าเยว่เหล่าหรือผู้เฒ่าจันทรา คุณมาเดทำให้ตำหนิของมันกลายเป็นผลงานที่สมบูรณ์แบบ ราวกับใช้เวทมนตร์เสก

เมืองเล็กๆ ที่เผชิญปัญหาประชากรอพยพย้ายถิ่นขนานใหญ่ แต่ในปีค.ศ.2009 ในนิตยสาร Time magazine กลับปรากฏภาพนักดนตรีเล่นเปียโนท่ามกลางรวงข้าวสีทองปลิวไสวไปตามสายลมอ่อนๆ ที่พัดโชยท้องทุ่งนา เสียงเปียโนก้องกังวานในหุบเขา

หากมิใช่เติบโตมาในครอบครัวของเกษตรกร หรือเรียนจบในสาขาวิชาที่เกี่ยวกับการเกษตร เชื่อว่าคนทั่วไปยากจะมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับเมล็ดพืชต่างๆ หากแต่เมล็ดเหล่านี้ถือเป็นบ่อเกิดของชีวิต และชีวิตของมันก็มีความอัศจรรย์แฝงอยู่ไม่น้อย มันสามารถบินอยู่ในอากาศ ลงไปอยู่ในทะเล แถมยังสามารถรอเวลาได้นานนับปี เพียงเพื่อที่จะให้ชีวิตธำรงสืบสานต่อไป

เมื่อสามี-ภรรยานักธุรกิจคู่หนึ่งที่ตั้งปณิธานไว้ว่า “ในชีวิตนี้ ต้องทำอะไรสักอย่างที่มีความหมาย” โคจรมาพบกับศิลปินที่มีความกล้าหาญในการสานฝันและต้องทำทุกอย่างให้ได้ดังที่เอ่ยปากออกไป พวกเขาร่วมกันก่อตั้งพิพิธภัณฑ์ศิลปะที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่งขึ้น ซึ่งในเวลาต่อมา พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ช่วยกระตุ้นให้ผู้มาเยือนได้ตระหนักรู้ถึงความงดงามของศิลปะ และยังเป็นการตอบแทนสังคมไต้หวันอย่างประเมินค่ามิได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังจัดได้ว่าเป็นตัวแทนความงามแห่งพื้นพิภพอีกด้วย

ภัณฑารักษ์: Aliman Madiklan
จัดแสดง: ต้นไม้เดินได้ ปลูกต้นไม้ต้นหนึ่ง
สัมผัสประสบการณ์: เป็นชาวบูนัน 1 วัน การใช้ชีวิตและจริยธรรม การศึกษาสิ่งแวดล้อม เส้นทางโบราณของนายพราน
สถานที่: หมู่บ้านหลวนซาน (鸞山) ตำบลเหยียนผิง (延平) เมืองผิงตง
เวลาจัดแสดง: ใช้ระบบนัดหมาย